(opent in nieuw tabblad)
Toen in januari een onderwatervulkaan in Tonga uitbarstte, braakte het meer uit dan as en vulkanische gassen; het spuwde ook 58.000 olympische zwembaden aan waterdamp in de atmosfeer van de aarde, vindt een nieuwe studie.
Deze waterdamp zou wel eens het meest destructieve deel van de… vulkaanuitbarsting omdat het potentieel zou kunnen verergeren opwarming van de aarde en leeg de ozon laag, volgens de studie.
Toen de Hunga Tonga-Hunga Ha’apai-vulkaan op 15 januari uitbarstte, werd het de krachtigste explosie op Aarde in meer dan 30 jaar, met een equivalente kracht van 100 Hiroshima-bommen. De explosie zond schokgolven over de planeet, waardoor de atmosfeer veranderde rinkelen als een bel en het genereren van tsunami’s die gehavende nabijgelegen kusten. Een pluim van as en stof reikte hoger in de atmosfeer dan enige andere geregistreerde uitbarsting en veroorzaakte meer dan 590.000 blikseminslagen over drie dagen.
In de nieuwe studie gebruikten onderzoekers gegevens verzameld door NASA’s Aura-satelliet om de hoeveelheid water te beoordelen die in de stratosfeer, de tweede laag in Aarde‘s atmosfeer, die zich uitstrekt van 4 tot 12 mijl (6 tot 20 kilometer) tot 31 mijl (50 km) boven het aardoppervlak. De resultaten onthulden dat 160.900 ton (146.000 metrische ton) extra waterdamp de stratosfeer was binnengedrongen sinds de vulkaanuitbarsting, en een maximale hoogte bereikte van 33 mijl (53 km), die zich in de mesosfeer bevindt, de laag van de atmosfeer die zich uitstrekt van de top van de stratosfeer tot een hoogte van 53 mijl (85 km).
Dit maakt het de grootste en hoogste injectie van water in de stratosfeer sinds satellieten begonnen met het nemen van metingen.
Verwant: Onderzeese ‘sharkcano’-uitbarsting vastgelegd in spectaculaire satellietbeelden
“We schatten dat de overtollige waterdamp gelijk is aan ongeveer 10% van de hoeveelheid waterdamp die typisch in de stratosfeer verblijft”, wat de grootste toename is die wetenschappers ooit hebben gezien, schreven onderzoekers in het nieuwe artikel, online gepubliceerd op 1 juli in de logboek Geofysische onderzoeksbrieven. De waterdamp kan ongeveer een half decennium in de stratosfeer blijven, schreven de onderzoekers.
Het is niet helemaal verrassend dat de Tonga-uitbarsting een grote hoeveelheid waterdamp in de atmosfeer injecteerde, gezien de explosie die ongeveer 150 meter onder het oppervlak van de oceaan ontbrandde, aldus de onderzoekers. Toen de vulkaan uitbarstte, werd zeewater dat in contact kwam met uitbarstend magma snel oververhit, wat resulteerde in grote hoeveelheden “explosieve stoom”, schreven ze. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom de explosie zo krachtig was. Dit is echter de eerste keer dat de hoeveelheid water nauwkeurig is gemeten en het bleek veel meer te zijn dan wetenschappers hadden verwacht.
(opent in nieuw tabblad)
Normaal gesproken komen bij grote vulkaanuitbarstingen grote hoeveelheden as en gassen vrij, zoals zwaveldioxide, die reflecterende verbindingen in de atmosfeer kunnen creëren. Deze vulkanische bijproducten kunnen voorkomen dat zonlicht het oppervlak van de planeet bereikt, wat de atmosfeer kan afkoelen. De uitbarsting van Tonga produceerde echter verrassend lage niveaus van zwaveldioxide in vergelijking met explosies van vergelijkbare grootte, en de meeste as die werd uitgestoten viel snel op de grond.
Dientengevolge schatten experts aanvankelijk dat de onderwaterexplosie zou minimale effecten hebben op het klimaat op aarde. Maar deze schattingen waren gebaseerd op de hoeveelheid as en gassen die de vulkaan uitstraalde en hielden geen rekening met alle overtollige waterdamp, wat net zo problematisch zou kunnen zijn.
Dit overtollige water, waarschuwden de onderzoekers, zou een uitstralend effect kunnen hebben dat de atmosfeer zo veel zou kunnen opwarmen broeikasgassen doen. Omdat het water waarschijnlijk langer blijft hangen dan andere vulkanische gassen, zoals zwaveldioxide – die normaal binnen twee tot drie jaar uit de atmosfeer vallen – zal het opwarmende effect van het water waarschijnlijk langer duren dan de verkoelende effecten die de gassen creëren.
Dit betekent dat de Tonga-explosie waarschijnlijk de eerste geregistreerde uitbarsting zal zijn die een opwarmend effect op de planeet veroorzaakt in plaats van een verkoelend effect, schreven onderzoekers.
De onderzoekers wezen er ook op dat een dergelijke sterke toename van waterdamp de hoeveelheid ozon in de stratosfeer zou kunnen verminderen, waardoor de ozonlaag die het leven op aarde beschermt tegen schadelijke ultraviolette straling van de zon. Stratosferisch water, of H2O, kan na verloop van tijd worden afgebroken tot OH-ionen. Die ionen kunnen reageren met ozon, dat is gemaakt van drie zuurstofatomen, om water en zuurstof te creëren. Het is echter onduidelijk hoe dit de ozonlaag als geheel zal beïnvloeden, schreven onderzoekers.
(opent in nieuw tabblad)
De onderzoekers denken echter ook dat de verhoogde waterdamp de hoeveelheid methaan in de atmosfeer kan verminderen, een van de belangrijkste broeikasgassen die verantwoordelijk zijn voor klimaatverandering. Dezelfde OH-ionen die reageren met ozon, kunnen ook reageren met methaan om water en een methylradicaal te produceren (methaan met één waterstofatoom minder), dat veel minder warmte vasthoudt in de atmosfeer dan methaan. Hopelijk kan deze potentiële vermindering van methaan een deel van de opwarming veroorzaakt door de waterdamp compenseren, schreven onderzoekers.
De auteurs van het onderzoek denken echter dat het nog te vroeg is om de exacte klimatologische effecten van de Tonga-uitbarsting te voorspellen. “Het is van cruciaal belang om vulkanische gassen van deze uitbarsting en toekomstige uitbarstingen te blijven volgen om hun verschillende rollen in het klimaat beter te kwantificeren”, schreven de onderzoekers.
Oorspronkelijk gepubliceerd op WordsSideKick.com.
#uitbarsting #van #Tonga #injecteerde #zoveel #water #atmosfeer #van #aarde #dat #het #ozonlaag #zou #kunnen #verzwakken